Yaman çelişki bizimkisi;
Teknolojiyi sonuna kadar kullanıp,
Lüks lambasıyla aydınlandığımız günleri geri istemek..
Hazır gıda tüketip,
Ev yapımı tarhanaya aşermek..
Son derece konforlu binalarda yaşayıp,
Kerpiç sıvalı evlere hasretlenmek..
İnternetti, televizyondu derken kendimizi yalnızlaştırıp,
Konu komşu, eş dost birarada olduğumuz o sıcacık muhabbetleri özlemek..
Herşey elimizin altındayken,
Ulaşım bu kadar kolayken,
Eski zamanların imkansızlıklarını sevmek..
Sanırım “varlıklarla” kaybettiğimiz mutlulukları arıyoruz biz..
O yüzdendir “yokluklara ” bu kadar susamışlığımız..
Değişmek zordur ama aynı insan kalabilmek daha zordur. Selam olsun özü, sözü değişmeyen o güzel insanlara...
YORUMLAR