Neydim sevirem

Erzurum yine o beyaz gelinliğini giymiş kendini düğüne hazırlamıştı. Sonbaharda yapraklarını döken serviler, kavaklar, ağaçlar da kendini bu örtüyü giymeye hazırlamış görünüyordu. Bu 6-7 ay sürecek bir düğündü. Karın beyazlığı insanın gözünü alıyordu. Karşımızda doyumsuz bir manzara duruyordu.
Çam ağaçlarına padişah tahtı gibi oturup kartpostallık görüntü oluşturan o beyaz gül mükemmelliği tamamlıyordu. O uzayıp giden yolların kenarlarında iş makinelerinin yığdığı adam boyu karlar yolları adeta tünele çeviriyordu. Beyazın masumiyeti Erzurum''u etkisi altına almıştı.
Isınmak için yakılan kalorifer, doğal gaz ve sobaların dumanları adeta şehri koruyor, rüzgârın esmesi ile bu dumanlı bulutlar başka güzellikleri korumak için birbirleriyle yarışıyordu. Palandökende kayak keyfi yapanlar, kızakla kaymaya çalışanlar memnun bir şekilde hayatlarını devam ettiriyorlardı. Ellerinin üşümesine aldırmadan ellerine aldıkları bu örtüyü bürüp birer eğlence haline getiren çocuklar, şırıl şırıl akan suları buz tutmaya dönmüş çeşmelerden su içenlerin, soğuğa aldırmadan abdest alanların tenlerinden çıkan o müthiş buğu insanın içini ısıtmaya yetiyordu. Artık bu beyaz gülü taşımaya alışan yaşlı çatılar kendi aralarında fısıldaşarak bu düğünün gelmesinden duydukları mutluluğu anlatıyorlardı.
Sonra düğünlerden para kapmaya çalışan çocuklar gibi turistler, tarihi eserler ve güzel karın birlikteliğinin fotoğrafını çekmek için yarışıyorlardı. Çifte minarelerin, yılların yeleli arslanı Erzurum Kalesinin, 3 kümbetlerin ve o muhteşem yapısıyla göz dolduran Ulu camiinin taşlarına yağan karların donmasıyla oluşan o süslemeler taş işçilerine bile şapka çıkartacak kadar güzeldi ve görenleri hayrete düşürüyordu.seni çok seviyorum Erzurum.