Hani bir saksıya çiçek ekersiniz, Çiçek önce büyür; Meydan okurcasına saksısına. Günler geçer bir de bakarsınız ki kurumaya başlar çiçek. Yeniden canlansın, kendine gelsin diye toprağını değiştirirsiniz, olmadı saksıyı değiştirirsiniz, Bir umut yerini değiştirirsiniz. Onu daha bir sevgiyle kucaklarsınız, seversiniz suyunu sevgiyle verirsiniz yeniden eskisi gibi Canlansın büyüsün eski gösterişli hallerine kavuşsun diye. Çiçekten bile umudu kesmiyorsak, hayattan niye keselim umudumuzu? Sevgiden neden keselim umudumuzu? Ya aşka neden dönerim sırtımızı? Çiçekten bile umudu kesmiyosan Rabbinden neden keseceksinm umudunu? Senin hakkında neyin hayırlı neyin şer olduğunu sen bilemezsin. Sen sadece doğru yaptığını zannederek duygularınla hareket eder, Her canlının yaptığı gibi mutlu olmaya çalışırsın. Mutluluklarını sahiplendin kadar, başarılarını doğru yaptığın eylemleri sahiplendin kadar, mutsuzluklarını, başarısızlıklarını, yanlışlarını hatalarını, aldığın tüm yanlış kararları da sahiplenmelisin. Sahiplenip affettiğin de işte o zaman özgürleşirsin.
YORUMLAR